benzemez kimse sana.

başka şeye benzemiyor ruhun susuzluğu. ne çeşme suları, ne meyve suları ne de okunmuş sular fayda vermiyor bu susuzluğa. uçsuz bucaksız uzanan bir çölde bitmeyen bir arayış benimkisi. tekrarlanan bir aldanış. vahalara daldırıp kum yutturuyor nefsim. suya dilenen dudaklarımın çatlaklarına kum taneleri doluyor. dilime çamurun tadı geliyor, dişlerimde bir taşı ısırmanın hissi...

gül güneştir yüzün.

gündüzü sever çocuklar. 
neden? 
beyoğlunda bir gece yarısı 
görülmez sokaklarda bir çocuk 
elinde bir bez bebek, ayağında patlak bir top ya da. 
görsemde kanmam cüssesine zaten 
şekeriyle birlikte çocukluğu da alınmış elinden 
biçare farketmeden. 

büyümek. 
büyüdükçe neler değişir. 
ne artar küfede ne eksilir . 

neden çocuklar güneşe aşık, 
adamlar karanlığa müptela 
neden?

believe, be alive

inanmak insanlara

gözlere inanmak

gülüşlere

omuzlara inanmak

bir davaya inanmak

davalara inanmak

sadece inanmak

boyluboyunca inanmak

inandım

biraz asi

biraz fevri

kış ortasında çırılçıplak bir ağaç

yalınayak bir dilenci

anlaşıl(a)mamak

belki de anlatamadım

kimbilir

anlayamadım

ama denemek

haddince ve usulünce

vazgeçmek

insanca

insana dair

dişlerini bileyen bir hüzün anlaşılamamak.